* * *

დღეს თუ ხვალ სტუმრად ჩემო კარგო

მოლოდინს ველი,
მე მუდამ ეულს, სიმარტოვე

აროდეს მტოვებს,
გულუბრყვილობამ გამიწოდა

მიამიტს ხელი,
სინაზეც ვიცი მე არასდროს

არ მიმატოვებს;
მე უღიმღამოს უფერული

დღეები მელის,
უშინაარსოვ, დღეებს რად სთხოვ

თავგადასავლებს?!
სევდიან ფიქრებს კვლავ დაათოვს

დარდის ფანტელი,
და ამ მტკივან სულს გავა დრო, და

ვეღარ უწამლებ...
რად აღუმართე სულის ზღვაო

გულს ჯებირები?! -
და რად დაადე აზვირთებულ

გრძნობებს ბორკილი?!
უსიყვარულო,

ამ ცხოვრების გადამთიელი,

მწამს ბოლოს მაინც

ტრფობის ალით დავიფერფლები...


2007წლის 15 მარტი